03.04.2020
Dank, Geert en Esther, voor jullie reflecties op de huidige situatie. Helemaal mee eens natuurlijk dat de kunstsector in een peilloos diepe crisis terecht is gekomen. Toch zie ik (ook nu) al lichtpuntjes. Ik wil graag aansluiten bij jullie opmerkingen: Geert, zoals je zei “Toch moeten we ook positief vooruit kijken en op zoek gaan naar de kansen die juist in de disruptie van de samenleving en van de kunstsector te vinden zijn.” en Esther: “Om de huidige crisis als katalysator in te zetten, om de beroepspraktijk van kunstenaars te (her)bezien en te versterken door (nieuwe) mogelijkheden te zien”
Ik zou graag een recent concreet voorbeeld geven van zo’n nieuwe kruisbestuiving waar er geen fysiek contact tussen maker, componist en publiek was, maar waar ik me toch inhoudelijk diep verbonden en geraakt door voelde: de visuele interpretatie van “DoodleChaos” van Beethovens Vijfde Symfonie:
https://www.youtube.com/watch?v=vcBn04IyELc
Je zou kunnen zeggen “dat is maar een filmpje”, maar hier zit ook heel veel creativiteit, denkwerk en liefde van de visuele kunstenaar achter in zijn poging tot interpretatie:
“I spent over 3 months synchronizing a line rider track to Beethoven’s 5th drawing everything by hand.
Any time a character leaves the screen they are being directed by unseen lines to the next location.
This is not the full length of the piece. I spliced together parts to make it possible for me to finish the project in a practical amount of time. I don’t think my sanity could handle 3 more months of this song. ”
Ik ben zelf geen kunstprofessional, dus zie mij (alleen) maar als een relatieve leek, als een vertegenwoordiger van “het publiek”. Echter, daar beide kunstvormen samen tot iets geheel nieuws leiden wat niet alleen mij, maar ook veel anderen zoals blijkt uit de vele reacties. niet alleen heeft vermaakt maar ook geraakt, stemt toch ook hoopvol. De synergie van beide vormen maakt dat je met zowel reeds lang geleden overleden en wereldberoemde componist en onbekende, springlevende doodle-artiest in gesprek raakt. Door de vaak grappige maar treffende visuele sprongen, zie je letterlijk de Vijfde anders dan al die andere keren dat je hem alleen maar gehoord hebt.
Wie weet zijn er ook door bestaande gezelschappen - door nood gedwongen - van dit soort en heel andere vertalingsvormen van de ziel van hun productie mogelijk. Dan zou de crisis zelfs misschien tot een nieuw soort repertoire kunnen leiden waardoor na de crisis de kunstsector nog verrijkender voor ieders leven kan zijn.
Aldo de Moor - 21:13 | 62 opmerkingen