03.04.2020
Op dit moment schreeuwen kunstorganisaties om aandacht van de virtuele bezoekers, bij gebrek aan live contact. Soms bestond deze service al maar krijgt het nu een enorme vlucht, zoals virtuele rondleidingen door musea of het online bekijken van voorstellingen die niet meer in de zalen te zien zijn. Het is ook een hele verdrietige en pijnlijke periode en ik hoop van harte dat de noodkreet vanuit de sector gehoord zullen worden. Opiniemakers schetsen al voorzichtig toekomstscenario’s met de centrale vraag of we, als we de corona crisis überhaupt overleven, kunst (en/of de gehele maatschappij) op dezelfde manier moeten gaan organiseren als vóór de crisis. Zeker nu, zoals ook andere ‘fundamentele’ sectoren overigens, de kunstsector zo ongelofelijk kwetsbaar blijkt te zijn.
Als de tijd daar is, is het ook een hele interessante periode, een vertraging in de tijd, een wisseling van paradigma wellicht en het geeft ook de aanleiding om samen toekomstscenario’s te schetsen, in negatieve (om voorbereid te zijn) maar ook in positieve zin. Om de huidige crisis als katalysator in te zetten, om de beroepspraktijk van kunstenaars te (her)bezien en te versterken door (nieuwe) mogelijkheden te zien. Dit is het moment om hier een zwaai aan te geven. En nog iets: kunstenaars zijn (onderling) nog nooit zó bereikbaar geweest en zitten ook niet stil af te wachten maar zoeken allerlei manieren om kunst te blijven maken en/of het hoofd boven water te houden en/of het hoofd te breken over ‘en nu?’.
Vandaag luisterde ik naar de podcast van Het Huis, getiteld ‘waar we zijn’ waarin kunstenaars Merlijn Twaalfhoven, Lotte van den Berg, Jonas Staal en Hanna Timmers de rol van de kunstenaar bespraken, in deze bizarre tijd, maar vooral ook in de toekomst en dat was bijzonder inspirerend. Over mede eigenaarschap, verbondenheid en de kunstenaar als onderdeel van de gemeenschap en juist deel ván een maatschappelijke beweging. Over het formuleren van een nieuw narratief over wat een leefbare wereld is, over irritaties op de vraag ‘wat is de rol van de kunstenaar’ en de ‘onzekerheidsvaardigheid’ die kunstenaars door ervaring juist ontwikkeld hebben.
Het sloot af met ‘laten we contact houden’ en dan denk ik ‘Ja, tot morgen?’
Esther Willemse - 21:00 | Een opmerking toevoegen
Opmerking toevoegen
Fill out the form below to add your own comments